Rene Nijssen

rene nijssen

Rene Nijssen.

Beeldhouwer 1928-1991

Wanneer je nu over de Marnixstraat in Amsterdam fietst, zie je het nieuwe sportcentrum dat in de plaats is gekomen van het Marnixbad uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Zelf ben ik nooit in dat zwembad geweest, maar mijn binding met het gebouw, was met de grote sculpture van watertrappelende kinderen die buiten voor de ingang stond. Dit bronzen beeld is van de beeldhouwer Rene Nijssen. Rene was in de jaren 50 en 60 een huisvriend van mijn ouders. Net als zij, was hij begin jaren 50 vanuit het meest zuidelijke puntje van Limburg naar de wereldstad Amsterdam gekomen. Rene was getrouwd met de actrice Betsy Smeets, een jeugdvriendinnetje van mijn moeder.

"Oom" Rene en "tante" Betsy waren in die tijd heel bijzondere mensen. Betsy speelde in de eerste kinderprogramma's op de televisie . In mijn herinnering zie ik Rene, met zijn voor mij grote baard, nog vertrekken, in zijn Morris bestelauto, voor weer een lange reis naar Zuid Europa, vooral Frankrijk.

Mijn eigen eerste grote en avontuurlijke reis, moet de vakantie met mijn vader en Rene naar het eiland Ameland zijn geweest. Het zal rond 1956 zijn.

In 1956 werd ik verschillende keren naar het atelier van Rene in de Pontanusstraat gebracht om te poseren voor een echt borstbeeld. Het kunstenaars atelier was vol met kalkstof en foto’s aan de wand. Er stonden half afgewerkte beelden, skeletten van nieuwe beelden maar vooral was het er erg rommelig. Soms lag er nog iemand te slapen. Als ik er was kwamen steeds mensen binnen gelopen, want iedereen had een sleutel van dat huis: een loper heette dat.

Wanneer je naar het bronzen kopje van mij kijkt, heb ik een zielige blik in mijn oogjes, ik was net aan mijn keel amandelen “geholpen”, een van de kwellingen die je toen als 4 jarige overkwam.

Toen ik mijn eerste communie deed maakte Rene het daarbij horende bidprentje: een foto van een beeldje van een stelletje, biddend tot onze lieve heer, netjes op de knieën.

Toen mijn moeder mijn broertje kreeg, maakte Rene een beeldje van haar, als de borstgevende moeder.

Typisch voor de beelden uit die tijd, was dat Rene, de hoofden als kleine bolletjes, maakte.

Een ander voorbeeld van zijn werk in eind jaren 50, was de religieuse voorstellingen, zoals dit kruisbeeld.

Na de jaren 60 verloor ik Rene Nijssen een beetje uit het oog. Een paar jaar voor zijn dood in 1991 kreeg ik een sculptuurtje dat de wervelwind van zijn bestaan uit beelde.